พนักงานเสิร์ฟชาวปารีสพุ่งทะยานสู่ชัยชนะในประเพณีการแข่งขันอันเก่าแก่ 110 ปีที่กลับมาอีกครั้ง

(SeaPRwire) –   สถิติการวิ่งของยูเซน โบลต์ที่วิ่งเร็วที่สุดในโลกไม่เคยถูกคุกคาม แม้ว่ามนุษย์ที่วิ่งเร็วที่สุดในโลกคนนี้ก็คงจะไม่เร็วขนาดนี้ขณะที่ต้องทรงถาดที่มีครัวซองต์ กาแฟ และแก้วน้ำผ่านถนนในเมืองปารีส แล้วก็ไม่หกเลอะเทอะไปทั่ว

เมืองหลวงแห่งฝรั่งเศสฟื้นฟูการแข่งขันอายุ 110 ปีสำหรับบริกรและพนักงานเสิร์ฟเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา การวิ่งผ่านใจกลางเมืองปารีสเป็นการยกย่องผู้ชายและผู้หญิงซึ่งมีความชำนาญและขึ้นชื่อในเรื่องอารมณ์ที่ฉุนเฉียว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าพวกเขาก็คือผู้ที่ขาดไม่ได้ เพราะฝรั่งเศสก็คงไร้เสน่ห์หากไม่มีพวกเขา

เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้นหรือ ก็เพราะว่าพวกเขาเป็นผู้ทำให้คาเฟ่และร้านอาหารดำเนินกิจการต่อไปได้ หากไม่มีพวกเขา ชาวฝรั่งเศสจะไปรวมตัวกันที่ไหนเพื่อพูดคุยเรื่องต่างๆ พร้อมกับรับประทานอาหารและเครื่องดื่ม พวกเขาจะไปทะเลาะเบาะแว้งและตกหลุมรัก (หรือเลิกรากัน) ที่ไหน พวกเขาจะไปนั่งที่ไหนและปล่อยให้จินตนาการโลดแล่น พวกเขาแต่งเพลงและกวีนิพนธ์เกี่ยวกับ “bistrots” ของตนเอง ต่อสถานที่รินเหล้าที่เรียบง่ายซึ่งมีมาทุกยุคทุกสมัย และช่วยหล่อเลี้ยงร่างกายและจิตใจของพวกเขามาตลอดหลายชั่วอายุคน

“นั่นคือที่ซึ่งคุณจะพบผู้คนมากพรสวรรค์” นักแต่งเพลงและกวี Georges Brassens ขับร้อง แต่ยังมี “ผู้คนมากมายที่น่าสังเวชและโชคร้าย” อยู่ด้วย

เราขอเชิญปรบมือให้กับ Pauline Van Wymeersch และ Samy Lamrous ซึ่งเพิ่งคว้ารางวัลบริกรและพนักงานเสิร์ฟที่วิ่งเร็วที่สุดในเมืองปารีส และเป็นตัวแทนของอาชีพที่สำคัญของฝรั่งเศส

และพวกเขาก็มีหน้าที่สำคัญคือ รับคำสั่งซื้ออาหารและบริการเครื่องดื่มให้กับนักท่องเที่ยวหลายล้านคนที่จะหลั่งไหลมาที่ ในเดือนกรกฎาคมนี้

การฟื้นฟูการแข่งขันบริกรหลังจากที่หยุดไป 13 ปีเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามของเมืองปารีสที่จะอาบแสงไฟแห่งโอลิมปิกและสร้างสิ่งที่ดีที่สุดให้พร้อมสำหรับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อนเป็นครั้งแรกในรอบ 100 ปี

การแข่งขัน ครั้งแรกจัดขึ้นเมื่อปี 1914 ครั้งนี้ บริกรและพนักงานเสิร์ฟหลายร้อยคนสวมเครื่องแบบพร้อมโบว์ไทอันหรูหรา และขนถาดที่มีขนมปังอบกรอบ กาแฟขนาดเล็ก (แต่ว่างเปล่า) และน้ำเต็มแก้วเพื่อวิ่ง 1 1/4 ไมล์โดยเริ่มและจบที่ City Hall

Van Wymeersch ผู้ชนะเลิศในประเภทหญิงในเวลา 14 นาที 12 วินาที เริ่มต้นทำงานเป็นบริกรตั้งแต่อายุ 16 ปี ตอนนี้เธออายุ 34 ปีแล้ว และบอกว่าเธอไม่สามารถจินตนาการถึงชีวิตอื่นสำหรับตัวเอง

“ฉันทั้งรักและเกลียดมัน มันอยู่ในเลือดของฉัน ฉันหนีมันไม่พ้น” เธอกล่าวเกี่ยวกับอาชีพของเธอ “มันยาก มันเหนื่อย มันต้องอดทน มันทำงานวันละ 12 ชั่วโมง ไม่มีวันหยุดสุดสัปดาห์ ไม่มีวันคริสต์มาส”

แต่ “มันอยู่ใน DNA ของฉัน ฉันโตมากับการถือถาด” เธอกล่าว “ชีวิตและหน้าที่การงานของฉันหล่อหลอมมาจากเจ้านายที่ฝึกฝนฉันและลูกค้า รวมถึงผู้คนทั้งหลายที่ฉันได้พบ”

Van Wymeersch ทำงานที่คาเฟ่และร้านอาหาร Le Petit Pont ที่ตั้งอยู่ตรงข้ามกับมหาวิหาร Notre Dame Lamrous ผู้ชนะการแข่งขันประเภทชายในเวลา 13:30 เป็นพนักงานเสิร์ฟที่ La Contrescarpe ในเขตที่ 5 ของเมืองปารีส รางวัลของพวกเขาคือเหรียญรางวัล ตั๋ว 2 ใบสำหรับพิธีเปิดโอลิมปิกในวันที่ 26 กรกฎาคมที่ริมแม่น้ำ Seine และห้องพักในโรงแรมหนึ่งคืนในเมืองปารีส

แม้ว่าจะยิ้มแย้มแจ่มใสในโอกาสนี้ แต่ผู้เข้าแข่งขันก็ยอมรับว่าไม่ใช่แบบนี้เสมอไป เมื่อพวกเขาต้องทำงานอย่างหนัก การที่ลูกค้าถูกต้องเสมออาจใช้กับประเทศอื่นได้ แต่ในฝรั่งเศส บริกรและพนักงานเสิร์ฟมีสิทธิ์ขั้นสุดท้าย จึงเป็นเหตุให้พวกเขาโด่งดังในเรื่องการพูดจาห้วนสั้น อารมณ์ฉุนเฉียว หรือแม้แต่การหยาบคายในบางครั้ง

“ความภาคภูมิใจของชาวฝรั่งเศสหมายความว่าในอาชีพเล็กๆ เช่นนี้ พวกเขาไม่ต้องการถูกเหยียบย่ำ” Thierry Petit วัย 60 ปี ซึ่งเกษียณอายุหลังจากทำงานเป็นบริกรเป็นเวลา 40 ปีกล่าว

“มันไม่ใช่การขาดความเคารพ แต่มันเป็นภาวะทางจิตใจมากกว่า” เขาพูดเป็นภาษาอังกฤษต่อว่า “มันเป็นแบบฉบับชาวฝรั่งเศสมากๆ”

Anne Hidalgo นายกเทศมนตรีเมืองกล่าวว่าคาเฟ่และร้านอาหารเป็น “จิตวิญญาณของเมืองปารีสจริงๆ”

“bistrot เป็นสถานที่ที่เราไปพบปะผู้คน เราไปดื่มกาแฟสักเล็กน้อย เครื่องดื่มสักเล็กน้อย รวมถึงไปเถียง ทะเลาะ โอบกอด และรักกัน” เธอกล่าว

“คาเฟ่และ bistrot คือชีวิต”