ผู้รอดชีวิตจากแผ่นดินไหวในไต้หวันเล่าถึงความเสียหาย การช่วยชีวิตจากอุโมงค์ที่ปิดตาย

(SeaPRwire) –   ประสบการณ์ที่น่ากลัวในวันพุธที่พื้นดินสั่นสะเทือนด้วยแผ่นดินไหวที่รุนแรงที่สุดที่เคยพบในเกาะนี้มา 25 ปีผ่านมา ผู้คนเห็นหินกลิ้งลงสู่ถนน ดูส่วนหนึ่งของบ้านของพวกเขาพังทลายลงมารอบตัว และรอให้คนช่วยชีวิตออกมาจากซากปรักหักพัง

แผ่นดินไหวประวัติศาสตร์นี้ทําให้เสียชีวิตอย่างน้อย 12 คน และบาดเจ็บมากกว่า 1,000 คน หลายร้อยคนยังติดอยู่หลังจากถนนสําคัญถูกทําลายและกําแพงของบางโครงสร้างแตกร้าว

จุดเหนือศูนย์แผ่นดินไหวอยู่นอกชายฝั่งมณฑลฮวาเหลียนซึ่งเป็นพื้นที่ชนบทที่รู้จักกันในเรื่องการท่องเที่ยวและนาข้าว แต่ก็เป็นสถานที่ที่เกิดแผ่นดินไหวและคลื่นสึนามิบ่อยครั้ง องค์การติดตามแผ่นดินไหวของไต้หวันกล่าวว่าแผ่นดินไหวมีขนาด 7.2 ขณะที่สํานักงานธรณีวิทยาสหรัฐประมาณว่ามีขนาด 7.4

นี่คือคําบอกเล่าของผู้รอดชีวิตบางคนจากภัยพิบัติ:

หลิว โจง-ต้า เคยขับรถอยู่ในอุโมงค์เปิดที่วิ่งผ่านพื้นที่อุทยานแห่งชาติตาโรโกซึ่งเป็นภูเขาที่เขาเห็นหินใหญ่ตกลงมาที่ปากอุโมงค์ หลิวและเพื่อนร่วมงานชื่อ ใบ ฟู-เซิง ทํางานให้กับบริษัทรับผิดชอบดูแลถนน พวกเขาจึงหันรถกลับแต่พบว่าทางเข้าถูกกั้นโดยหินถล่ม

พวกเขาติดอยู่แต่ยังมีชีวิตอยู่

“โครงสร้างของอุโมงค์นี้มีความแข็งแรงมาก ดังนั้นจึงมีรถยนต์อยู่ทั้งหมด 4 คัน “เขากล่าว “มันได้ปกป้องเรา หินกําลังตกลงมาทั้งด้านหน้าและด้านหลังเรา”

หลิวอยู่ในสภาพดี

“ทุกปีเราจะขึ้นไปทํางานที่นั่น และเมื่อเราขึ้นไปบางครั้งก็จะมีหินตกลงมาแต่เป็นระดับท้องถิ่น แต่ครั้งนี้หินตกลงมาทั้งหมดและแม้ว่าหน้าต่างจะปิดแต่หินก็ทําให้กระจกแตก”

หวัง ฮเซียว-เอิน ชาวเมืองฮวาเหลียนและนักศึกษาวิทยาลัยกล่าวว่าเธอเพิ่งตื่นนอนและกําลังจะออกจากบ้าน

“เมื่อฉันออกมาฉันรู้สึกถึงการสั่นสะเทือนและคิดว่าฉันยังไม่ตื่น” เธอกล่าว

“ตอนแรกเริ่มสั่นจากซ้ายไปขวา แล้วก็เริ่มสั่นจากล่างขึ้นบน ทีวีตกลงมา สิ่งของที่สามารถตกลงมาได้ตกลงมาทั้งหมด กระจกจากตู้ทีวีและจานถาดในตู้ครัวตกลงมาทั้งหมด”

“ฉันยังรู้สึกวิตกกังวลอยู่บ้างว่าจะมีอะไร ?”

เดวิด เชน อธิบายถึงวันที่เครียดที่ต้องดูคนช่วยชีวิตใช้เครื่องจักรต่างๆ เอาหินออกจากอุโมงค์ถนนที่เขาติดอยู่กับพนักงานคนอื่นๆ ของโรงแรมซิลก์เพลซตาโรโก

“เราไม่มีอาหาร แต่บางพนักงานของเรานําอาหารเช้าของตัวเองมา และเรามีน้ําบรรจุขวดอยู่ในรถบัส ฉันแจกให้พวกเขาและบอกให้อดทน ไม่สามารถตายด้วยความหิวได้ แต่สามารถตายด้วยความกระหาย” เขากล่าว

คนช่วยชีวิตขุดแล้วหยุดและถอยออกมา จากนั้นกลับมาพร้อมเครื่องจักรที่แตกต่างกัน

“เมื่อฉันเห็นพวกเขา ฉันรู้ว่าเราจะรอดแล้ว ฉันขอบคุณพวกเขาที่ช่วยชีวิตเรา ฉันรู้สึกดีใจมากเมื่อเห็นเขา” เขากล่าวถึงคนงานที่เขารู้ว่าเป็นผู้รับผิดชอบดูแลบริเวณถนนนั้น

“มันดีที่ได้มีชีวิตอยู่!”