ชาวเมคองก์เดลต้าในเวียดนามอพยพเข้าเมืองมากขึ้นเนื่องจากกังวลเรื่องสภาพภูมิอากาศ

(SeaPRwire) –   Dao Bao Tran และ Do Hoang Trung พี่น้องฝาแฝดอายุ 11 ปีซึ่งเติบโตจากเรือบ้านเล็กๆ ในดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงก็มีความฝัน Tran ชื่นชอบ K-pop ดูวิดีโอตอนกลางคืนเพื่อเรียนภาษาเกาหลี และใฝ่ฝันจะไปเยี่ยมเมือง Seoul ส่วน Trung อยากเป็นนักร้อง

พี่น้องฝาแฝดบอกว่าความหวังของตนเองอาจเป็น “ความฝันลมๆ แล้งๆ” เมื่อ Tran กล่าวว่า “ฉันรู้อยู่แล้วว่าสุดท้ายฉันต้องไปเมืองเพื่อหางานทำ”

ความฝันเหล่านี้เลือนหายไปอย่างรวดเร็วทางตอนใต้ของเวียดนามในดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง นับเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่ยากจนที่สุดในโลก

อนาคตยังคงไม่แน่นอนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มคนจน เมื่อปี 2022 รายงานว่าด้วยการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศของสหประชาชาติเตือนว่าจะมีฝนเพิ่มขึ้นในฤดูฝน และเกิดภัยแล้งในฤดูแล้ง การสูบน้ำบาดาลและทรายเพื่อการก่อสร้างที่ไร้การควบคุมยังทำให้ปัญหานี้เลวร้ายยิ่งขึ้น และระดับน้ำทะเลที่เพิ่มขึ้นกัดเซาะบริเวณแนวชายฝั่งทางตอนใต้ และยังมีเขื่อนกั้นแม่น้ำโขงด้านเหนือ การทำไร่ไถนาในดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงอันอุดมสมบูรณ์จึงกลายเป็นเรื่องยากมากขึ้น จากการรายงานในปี 2020 ของ Vietnam Chamber of Commerce and Industry ระบุว่า การเกษตรกรรมมีส่วนช่วยในผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศของเวียดนามลดลงจาก 27% ในปี 1990 เหลือน้อยกว่า 18% ในปี 2019

การล่อลวงของเมืองซึ่งมีงานในโรงงานที่ให้ค่าตอบแทนที่ดีกว่าจึงยากเกินห้ามใจสำหรับผู้อยู่อาศัยในภูมิภาคที่มีจำนวน 17 ล้านคน

Do Thi Son Ca คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวของฝาแฝดทิ้งลูกๆ ไว้เมื่อทั้งสองคนเกิดได้ไม่นานและไปหาทำงานที่นครโฮจิมินห์ เธอทิ้งลูกๆ ไว้กับแม่ของเธอซึ่งก็คือนาง Nguyen Thi Thuy อายุ 59 ปี คุณยายไม่สามารถจ่ายค่าเช่าบ้านบนบกได้ ครอบครัวเล็กๆ จึงอาศัยอยู่บนเรือบ้านเล็กๆ

Thuy เช่าเรือที่เล็กกว่าเพื่อขายเนื้อและขนมปังถั่วเหลืองที่ตลาด Cai Rang ซึ่งเป็นตลาดลอยน้ำที่ใหญ่ที่สุดในดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง เธอตื่นก่อนรุ่งอรุณเพื่อตุ๋นขนมปังในหม้อทองเหลืองเหนือก้อนถ่านร้อนที่วางตรงกลางเรือ เธอยืนอยู่ที่หัวเรือและพายเรือขนาดใหญ่เพื่อไปยังตลาด

ในวันที่ทำเงินได้ดี เธอจะหาได้ประมาณ 4 ดอลลาร์ แทบจะไม่พอให้ได้อิ่มท้อง ฝาแฝดขาดเรียนไปแล้ว 2 ปี เพราะคุณยายไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม และแม่ของพวกเขาก็ทำงานหนักในเมืองแต่ก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไรได้มาก ตอนนี้เรือบ้านของพวกเขาในแม่น้ำ Hau ซึ่งเป็นที่พึ่งพำนักแห่งเดียวของพวกเขานั้น จำเป็นต้องซ่อมแซมอย่างเร่งด่วน และ Thuy ก็สงสัยว่าเธอจะหาเงิน 170 ดอลลาร์ก่อนฤดูฝนได้อย่างไร

“พายุรุนแรงมากขึ้น” Thuy กล่าว ในฤดูฝน ฝนตกหนักอาจทำให้ต้องสูบน้ำออกอย่างหนักเพื่อป้องกันไม่ให้เรือบ้านของเธอจม น้ำท่วมบังคับให้ Thuy ต้องย้ายเรือไปยังคลองที่ใหญ่กว่าเพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะถ้าหากเธอจอดเรือไว้ที่ฝั่ง แต่คลองที่ใหญ่กว่าก็มีความเสี่ยงในรูปแบบของคลื่นขนาดใหญ่

การย้ายออกจากดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงไปยังเมืองใหญ่หรือแม้กระทั่งต่างประเทศเพื่อหาโอกาสใหม่นั้นไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่การย้ายถิ่นออกนอกดินแดนสุทธิ ซึ่งคำนวณจากความต่างของประชากรที่ย้ายออกจากดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขงและประชากรที่ย้ายเข้ามา ได้เพิ่มขึ้นมากกว่าสามเท่าหลังปี 1999 ผู้เชี่ยวชาญระมัดระวังว่าเหตุผลที่ผู้คนย้ายถิ่นฐานมีความซับซ้อน และยังยากที่จะทราบว่าการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศมีบทบาทมากน้อยเพียงใด

“การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเป็นทั้งตัวกระตุ้นและตัวเร่งให้เกิดการอพยพ” Mimi Vu ผู้เชี่ยวชาญด้านการค้ามนุษย์และการอพยพประจำนครโฮจิมินห์กล่าว เธอกล่าวว่าสภาพดังกล่าวทำให้ปากท้องย่ำแย่และเพิ่มความเหลื่อมล้ำในภูมิภาคซึ่งยังล้าหลังกว่าส่วนอื่นๆ ของเวียดนาม ภูมิภาคนี้ขาดรากฐานการพัฒนาที่แข็งแกร่ง เช่น อัตราการสำเร็จการศึกษาระดับมัธยมปลายที่สูง การเข้าถึงน้ำสะอาดที่สม่ำเสมอ และการรักษาพยาบาลที่เพียงพอ

“ทุกๆ รุ่นยังคงต่อสู้ดิ้นรน” เธอกล่าว

และการย้ายไปเมืองก็ไม่ได้การันตีอะไรเลย

แม่ของฝาแฝดมีจุดเริ่มต้นใหม่เมื่อเธอได้ย้ายไปนครโฮจิมินห์ เธอได้งานในโรงงานเสื้อผ้า แต่งงานและมีลูก แต่สุดท้ายทั้งเธอและสามีก็ถูกเลิกจ้าง ซึ่งคนทั้งสองนี้เป็นส่วนหนึ่งของแรงงานหลายพันคนที่ตกงานในเวียดนามอันเนื่องมาจากยอดสั่งซื้อจากต่างประเทศที่ลดลง ตอนนี้พวกเขากลับไปที่บ้านเกิดของสามี Ca อายุ 34 ปี ไม่เคยจบการศึกษา และเธอกำลังหางานทำ แต่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป

“ฉันยากจน ฉันเลยคิดอะไรได้ไม่มากนัก ฉันแค่หวังว่าลูกของฉันจะได้รับการศึกษาที่สมบูรณ์” เธอกล่าว

ตอนนี้เธอไม่สามารถช่วยค่าเทอมหรือค่าซ่อมเรือให้ครอบครัวได้ และยังไม่ได้เจอลูกๆ เลยในช่วง Tet ซึ่งเป็นเทศกาลตรุษจีนในเวียดนาม

Vu ผู้เชี่ยวชาญด้านการอพยพกล่าวว่าแรงงานสูงอายุที่กลับไปยังบ้านเกิดหลังจากถูกเลิกจ้าง มักไม่ต้องการกลับไปยังเมืองที่ที่ตนเอง “หมดความฝัน” ไปจากการต่อสู้ในแต่ละวัน

รวมถึง Pham Van Sang อายุ 50 ปี ที่ออกจากจังหวัด Bac Lieu บ้านเกิดของเขาไปนครโฮจิมินห์เมื่อตอนอายุ 20 ปี หลังจากสภาพอากาศที่คาดเดายากทำให้การทำนาและเลี้ยงกุ้งไม่สามารถทำได้อีกต่อไป

ทุกวันนี้ เขาและ Luong Thi Ut ภรรยาวัย 51 ปี อาศัยอยู่ในห้องที่มีขนาดประมาณ 100 ตารางฟุต (9.2 ตารางเมตร) อัดแน่นไปด้วยสิ่งของที่พวกเขาจำเป็นต้องใช้สำหรับการเปิดร้านขายอาหารสำหรับคนงานโรงงานในเมือง อาหารหลักที่พวกเขาขายคืออาหารจานเส้นปลาเผ็ดสไตล์ดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง ซึ่งเขาบอกว่าทำให้คนงานโรงงานที่คิดถึงบ้านได้รับ “ความสบายใจ” ด้วยรสชาติจากบ้านเกิด

Sang พูดว่าเขามีความทรงจำที่บ้านคอยหลอกหลอน ไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกเมื่อตอนเป็นวัยรุ่นในชนบท ความรู้สึกตอนเลี้ยงกุ้งกับครอบครัว “ฉันรู้สึกเศร้ากับคนรุ่นเด็กและหลานๆ ที่ไม่มอนาคต” เขากล่าว

รัฐบาลเวียดนามได้อนุมัติแผนการที่จะเสริมสร้างเศรษฐกิจการเกษตรของภูมิภาคดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำโขง ซึ่งผลิตข้าวประมาณครึ่งหนึ่งของประเทศและเป็นสิ่งสำคัญในการทำอาหารให้กับประเทศอื่นๆ เช่น อินโดนีเซียและฟิลิปปินส์ แผนดังกล่าวรวมถึงการทดลองใช้เทคโนโลยีใหม่เพื่อลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากการทำนา ขณะเดียวกันก็เพิ่มผลผลิตและกำ